"დროს როცა უნდა, თოვს და როცა უნდა ივიწყებს, როცა უნდა, მიდის–თუ არა და ჩერდება, როცა უნდა უძლებს, როცა უნდა გვჩუქნის, გვჩუქნის სიხარულს, ზოგჯერ საოცრებებსაც.
გინახავთ დაისი გელათში? – გალავანშემორტყმული გელათის მონასტერი გარინდებული ითვლის წამებს, აკადემიის ნანგრევები მერამდენე ღამეს უძლებს. თითქოს მთვარეც ძველია, მეთორმეტე საუკუნის... არ არის თითქმის იგი დროის კარგად შემონახული სახსოვარი?
რატომაც არა.
დღესაც რეკენ გელათის გაუბზარავი ზარები... ჩაუქრობლად ანთია სანთლები დავითის საფლავთან. გუგუნებს გელათი...
"ღმერთო, ყოვლისა დამბადებელო, ადიდე შენს მიერ გვირგვინოსანი დავით, აფხაზთა და ქართველთა, ჰერთა და კახთა მეფე, მზე ქრისტიანობისაი, ამინ!
ისმის ვედრება წმინდა დავითისა.
ისმის ვედრება წმინდა დავითისა:
"და თქვენ შემდგომად მომავალნო!... მოიხსენეთ ვედრი ჩემი და ნუ ოდესმე დამივიწყებთ დავითს"...
სწორედ წმინდა დავითის სახელის მოსახსენებლად შეიკრიბნენ ოკუპაციის კვირეულის ერთ დღეს ქობულეთის N2 საჯარო სკოლის VIგ კლასის მოსწავლეები (ხელ. გიული მჟავანაძე), რადგან თუ გადავრჩით და მოვედით დღემდე დავითის მადლითა და ლოცვით. ჩვენ დავითის ფესვებძე ვართ, იგი ჩვენშია. ამ დღეს კიდევ ერთხელ შეახსენეს მომავალ თაობას, "ნუ ოდესმე დავივიწყებთ დავითს"...
საგალობლის "შენ ხარ ვენახის" ფონზე სასიამოვნო ჰანგებად იღვრება დიდი კონსტანტინეს სიტყვები.
ამაღელვებლად, შთამაგონებლად კითხულობენ თ. მღვდლიაშვილის, ა.კალანდაძის, ა. ხაბაზის ლექსებს სკოლის ნორჩი დეკლამატორები ილია ლაზიშვილი და ბესო შავიშვილი.
მონაწილეებმა მარი მანელიშვილმა, თამილა ჯინჭარაძემ, გიორგი გოგაძემ, მარი შავიშვილმა, ბარბარე ფედენეევმა, ანრი ბასილიძემ, თამარ მინაშვილმა, დავით მემარნემ, ნიკა ჭეიშვილმა, ქეთი თურქიამ წარმოადგინეს ლიტერატურულ–მუსიკალური კომპოზიცია: "ნუ ოდესმე დამივიწყებთ დავითს"...
ისტორიის კვალდაკვალ შემოქმედებითად იქნა წარმოჩენილი დავითის ეპოქა, რვა საუკუნის წინანდელი საქართველო... დავით IV, აღმაშენებლად წოდებული...
ღონისძიებას ემოციურობა, მომხიბვლელობა იმანაც შემატა, რომ მუსიკალურ ფონად შერჩეული იყო შესაბამისი საგალობლები, მელოდიები, რაც ქალბატონ ნარგიზ ლომთათიძის დამსახურებაა.
ღონისძიებას ესწრებოდნენ მოწვეული სტუმრები, მშობლები, მასწავლებლები.
ღონისძიების დასასრულს სკოლის დირექტორმა ქალბატონმა ნარგიზ ბაღიშვილმა მადლობა გადაუხადა მოსწავლეებს და ღონისძიების ხელმძღვანელებს.
და ბოლოს, გულისტკივილით აღინიშნა ის, რომ დღეს უჭირს ღვთისმშობლის წილხვდომილ საქართველოს, ისევ ბობოქრობს სატანა, ნიჩბისის ხევი კვლავ ჩახერხილია,
საქართველოს დიდგორი ამჟამად აფხაზეთია. ამ მიზნების მისაღწევად ყოველთვის დაგვიცავს დავით აღმაშენებლის წმინდა სული, რისთვისაც გვჭირდება მეტი სულიერება, ჭეშმარიტი სარწმუნოება. ჩვენში იგივე გენებია, რაც იყო მასში, ჩვენ დიდ წინაპარში. "მარტიკო, სრულო, სამზეო, ერთცისკროვნებაო" – მხოლოდ წმინდანს შეეძლო ასე ეთქვა.
ღონისძიება დასრულდა.
მომავლის რწმენით გაცისკროვნებული, ანთებული სანთლების შუქზე შემოგვცქეროდნენ იმედით სავსე სახეები და ისმოდა ლოცვა სრულიად საქართველოს კათალიკოს პატრიარქის ილია მეორესი.
დავით აღმაშენებელმა, ჩვენმა დიდმა წინაპარმა და დიდმა მეფემ დაგლოცოთ და გაგაძლიეროთ.
ღმერთმა დაგოლიცოთ, გაგახაროთ და გაგაძლიეროთ თქვენ და სრულიად საქართველო! ამინ!
Комментариев нет:
Отправить комментарий